همچنین روحانی پیش از آغاز این مراسم در نمایشگاهی از ۴۰ دستاورد دیگر سازمان انرژی اتمی بازدید کرد.
درباره ی تقارن بیشتر بدانیم:
خط تقارن خطی فرضی است که شکل را به دو قسمت مساوی تقسیم می کند به طوری که آن دو قسمت بر روی هم منطبق شوند.
انواع تقارن:
1- تقارن محوری: قرینه شکل را نسبت به یک خط ،تقارن محوری می نامند.
2- تقارن مرکزی: قرینه شکل را نسبت به یک نقطه ،تقارن مرکزی می گویند.
نکات مهم در مورد تقارن:
- متوازی الاضلاع خط تقارن محوری ندارد اما مرکز تقارن دارد.
- شکل های منتظم(شکل هایی که تمام اضلاع و زاویه هایشان برابر است) به تعداد ضلع هایشان خط تقارن
دارند، مانند: مثلث متساوی الاضلاع 3 خط تقارن ، مربع 4 خط تقارن ، 6 ضلعی منتظم 6 خط تقارن و.....
- مستطیل و لوزی دارای دو خط تقارن می باشند.
- مثلث متساوی الساقین و نیم دایره یک خط تقارن دارند.
- در ذوزنقه ها فقط ذوزنقه ی متساوی الساقین دارای خط تقارن است.
خط تقارن خطی است که شکل را به دو قسمت مساوی و منطبق بر هم تقسیم می کند . تعداد خط تقارن در بعضی از شکل ها به این صورت می باشد .
خطی که دو زاویه را به هم وصل میکند و از داخل شکل میگذرد قطر گفته میشود.
نام شکل | تعداد خط تقارن | تعداد قطرها |
لوزی | 2 | 2 |
مستطیل | 2 | 2 |
مربع | 4 | 2 |
دایره | خیلی زیاد | خیلی زیاد |
متوازی الاضلاع | ندارد | 2 |
مثلث متساوی الاضلاع | 3 | ندارد |
مثلث متساوی الساقین | 1 | ندارد |
مثلث قائم الزاویه | ندارد | ندارد |
مثلث مختلف الاضلاع | ندارد | ندارد |
ذوزنقه متساوی الساقین | 1 | 2 |
ذوزنقه قائم الزاویه | ندارد | 2 |
ذوزنقه مختلف الاضلاع | ندارد | 2 |
ولادت آن حضرت در روز اول ذیقعده سال ١٧٣ هجرى قمرى در مدینه منوره واقع شده است. دیرى نپایید که در همان سنین کودکى مواجه با مصیبت شهادت پدر گرامى خود در حبس هارون در شهر بغداد شد. لذا از آن پس تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش حضرت على بن موسى الرضا (ع) قرارگرفت.
در سال ٢٠٠ هجرى قمرى در پى اصرار و تهدید مأمون عباسى سفر تبعید گونه حضرت رضا (ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون این که کسى از بستگان و اهل بیت خود را همراه ببرند راهى خراسان شدند.
یک سال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه (س) به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی و پیام ولایت به همراه عده اى از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت کرد و در هر شهر و محلى مورد استقبال مردم واقع مى شد.
این جا بود که آن حضرت نیز همچون عمه بزرگوارشان حضرت زینب(س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامیشان را به مردم مؤمن و مسلمان مى رساندند و مخالفت خود و اهلبیت (ع) را با حکومت حیله گر بنى عباس اظهار مى کرد. بدین جهت تا کاروان حضرت به شهر ساوه رسید عده اى از مخالفان اهلبیت که از پشتیبانى مأموران حکومت برخوردار بودند،سر راه را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتیجه تقریباً همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتى بنابر نقلى حضرت(س) معصومه را نیز مسموم کردند.
به هر حال ، یا بر اثر اندوه و غم زیاد از این ماتم و یا بر اثر مسمومیت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه (س)بیمار شدند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را نمود. پرسید: از این شهر«ساوه» تا «قم» چند فرسنگ است؟ آن چه بود جواب دادند، فرمود: مرا به شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که مى فرمود: شهر قم مرکز شیعیان ما است.
بزرگان شهر قم وقتى از این خبر مسرت بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند; و در حالى که «موسى بن خزرج» بزرگ خاندان «اشعرى» زمام ناقه آن حضرت را به دوش مى کشید و عده فراوانى از مردم پیاده و سواره گرداگرد کجاوه حضرت در حرکت بودند، حدوداً در روز ٢٣ ربیع الاول سال ٢٠١ هجرى قمرى حضرت وارد شهر مقدس قم شدند. سپس در محلى که امروز «میدان میر» نامیده مى شود شتر آن حضرت در جلو در منزل «موسى بن خزرج» زانو زد و افتخار میزبانى حضرت نصیب او شد.
نام: حسن بن علی.
کنیه: ابومحمد.
القاب: عسکرى، زکى، خالص، صامت، سراج، تقى و خاص (به امام حسن عسکرى(ع)، امام على النقى(ع) و امام محمد تقى(ع)، ابن الرضا نیز گفته مىشد.)
منصب: معصوم سیزدهم و امام یازدهم شیعیان.
تاریخ ولادت: هشتم ربیع الثانى سال 232هجرى.
همچنین چهارم و دهم ربیع الثانى نیز نقل شده است. در مورد سال تولد ایشان نیز برخى گفتهاند که 231 هجرى بوده است.
محل تولد: مدینه مشرفه، در سرزمین حجاز (عربستان سعودى کنونى).
نسب پدرى: ابوالحسن، على بن محمد بن على بن موسى بن جعفر بن محمد بن على بن حسین بن على بن ابىطالب(ع).
نام مادر: حُدیث، که او را جدّه مىگفتند.
برخى نام او را سلیل و برخى دیگر، سوسن نقل کردهاند. این بانوى پاکیزه، که در عصر خویش از بهترین زنان عالم بوده و مفتخر به همسرى ذریه پیامبر اکرم(ص) است، در ولایت خویش پادشاه زاده بود. امام هادى(ع) در شأن او فرمود: سلیل، دور از هر آفت، پلیدى و آلودگى است.
مدت امامت: از زمان شهادت پدرش، حضرت امام هادى(ع)، در سال 254 تا سال 260هجرى، نزدیک به شش سال.
تاریخ و سبب شهادت: هشتم ربیع الاول سال 260 هجرى، در سن 28 (یا 29) سالگى، به وسیله زهرى که معتمد عباسى به آن حضرت خورانید.
محلدفن: سامرا (درسرزمین عراقکنونى)، در جوار مرقد پدرش، امامهادى(ع).
همسر: نرجس (صیقل).
فرزند : ابوالقاسم، محمد بن حسن، صاحب الزمان(ع).
امام زمان(ع) تنها فرزند امام حسن عسکرى(ع) هستند. امام عسکرى(ع) تولد و زندگىِ تنها فرزندش را بر بیگانگان پنهان نگه مىداشت تا از سوى دشمنان اهلبیت(ع) و مزدوران خلیفهآسیبى به وى نرسد.
اصحاب و یاران:
1. احمد بن اسحاق اشعرى.
2. احمد بن محمد بن مطهر.
3. اسماعیل بن على نوبختى.
4. محمد بن صالح همدانى.
5. عثمان بن سعید عمروى.
6. محمد بن عثمان عمروى.
7. حفص بن عمرو عمروى.
8. ابوهاشم، داود بن قاسم جعفرى.
9. احمد بن ابراهیم بن اسماعیل.
10. احمد بن ادریس قمى.
آمدی تا آفتاب رویت، قبله آفتاب گردان ها شود.
ولادت امام حسن عسگری(ع) مبارک باد.